The Environment issue is too important to blame ideology alone. We must all embrace it no matter what our personal political or religious beliefs are

A Reply to Mr Ravindra Kariyawasam’s four page (in Sinhala small type) warning that our environment could be compromised (sold to the highest bidder) within the next two years (balance of the term of the present Government) dated 21^st August 2017 (this letter is copied at the bottom of this entry for anyone to read in toto if they so wish.)

For the record Mr Kariyawasam is an environmentalist, the principal at the Center for Environmental and Nature studies (CENS) Sri Lanka, No: 1149 Old Kotte Road, Rajagiriya. www.cens.lk email cens2020@gmail.com

RIGHT OF REPLY

The highly politicized article ends with “Parisaraya nasana dhanapathi kramayata soora kamata ida nodenna”

It is NOT and definitely not the Capitalist System that is at fault here, it is the attitude of our people who have been enslaved by a system of greed, corruption at every level, inept public service and servants and elected individuals who pursue personal agendas far removed from the best interests of the people who elected them.

He talks about the liberal agenda that is selling our heritage to the highest bidder, and I personally take umbrage at that statement, as it is the liberal capitalist system that will save the planet from itself in the end, though few can even see this coming.

Sri Lanka is talking about being a GREEN ENERGY (that is 100% dependent on renewable energy) nation by 2050. I believe that the right policies today, can bring that about by 2040, if we put our minds to it now as that is effectively 22 years away and is possible to see a sea change in that short time, if we begin our concepts at the ground level today.

I would gladly donate all my assets, which are only in the form of property as I only own two small very old two wheeled tractor trailers with a combined value of Rs20K at best, towards the cause of conservation, reclamation, and reforestation, if I believed we have a system that will assure its future, but sadly we don’t yet have it. It is that mindset that we must adopt in ALL of us to work towards a win win situation that will ensure the continuance of Sri Lanka as a livable country well into the next century.

It is our duty to engage, not attack ideology per se, that is a dated concept in the new era, and educate our citizens with the youngest being the easiest and most important segment to do so, being the lever we must use to name and shame the older generation, starting with our rural village to stop their destruction of the environment, which the NGO types in their ideological thrust of dated rhetoric are counterproductive to our overall objectives.

Suffice to say that it is capitalist countries that are at the forefront of conservation, and reforestation, and the heaviest conversion to renewable energy that we must emulate, and NOT abandon the very people who could assist us immediately with our goals, by this ‘FROG IN THE WELL” approach to who is in the wrong. We have to embrace the global challenges as our own and not simply believe ours is only ISLANDIC!

I challenge my detractors to this statement:

 “I firmly believe it is the thousands of Sri Lankan Youth who are studying in Internaitonal Universities who are MOST concerned about the future and survival of Sri Lanka over anyone who is currently living in Sri Lanka, as who have the practical experience, expertise, effort and education who MUST lead.” In this “Battle for Survival” 

There is no one in Sri Lanka with the capability of understanding the gravity of this problem, unless they have been exposed to the latest technology, knowledge and the resulting solutions to the environmental issues of the day despite their great ability to rouse, idealistic fools into a false sense of smugness blaming all the ills of the world on the old outdated concepts of capitalism. 

Honestly what would we have today without Google, Apple, Facebook, Tesla, Amazon, and Microsoft who dominate this world? Look at the positives, use the latest technology of social media which you cannot wean our youth who think very differently from us, and give them the tools to manage their future.

There is a generational gap here and the Generation Z born after 1997 is the best equipped to take ownership of this whole project as it will affect their future. TRUST me those thousands of Sri Lankans who go overseas to study, especially after 2014, are those who are most likely to return if they believe their interests of conservation are regeneration can and will be adopted. They are most suited for this exercise because as yet our local education system, due to outdated modalities adopted by organizations such as CENS has still not weaned itself and its personnel from the stone age to see the light of day.

If my proposed emphasis on our pre-school student’s behavior and practice is adopted as is done in developed countries such as Korea and Japan, in 20 years we would have laid the foundation, to have a country that truly can be proud of itself and its achievements. 

Sadly we will not be alive to witness the fruits of this exercise, but at least we will have the comfort of dying in peace knowing, we at least dedicated our lives towards their better chance of living a life, that we who destroyed our environment was able to set the foundation to reverse our wanton desecration of the hallowed ground our forefathers fought so hard to preserve. 

We must think 50 years hence, but act today with that goal in mind, and embrace all who subscribe to this. 

We all want the same result, so let us not divide ourselves in dogma to define who we are, but unite in purpose with a common objective to love our neighbor as much as we love ourselves. 

PLEASE NOTE MY BACKGROUND

The views I express below are personal and not backed by any party, NGO, or other pressure group, and so I have not been paid by anyone nor am I earning an income from an interested party which expects me to toe any particular line.

I have lived and been educated overseas (secondary, tertiary and postgraduate) returning to Sri Lanka in 2004 after 33years in the UK and USA, with the intention of living in rural Sri Lanka (Ratmale, Minneriya, a purana gama that existed before re-settlement) and subsistence farming for a living.

I am not replying point by point to the allegations and accusations made in that document, but in general about the whole principle that is enunciated in the document which I feel is HUGELY detrimental to the objectives we have in mind, as in the end I am more of an environmentalist than he is, at heart who fears for the future of this Country if the policies and practices adopted by the PEOPLE, (emphasis people) led and guided by various Governments over the past 70 years is not drastically changed. 

While I am a student of history and greatly admire the practices of benign benevolence of our Kings of the past, I do not wish to live in the past, and bearing what we know of the present situation, which merely to reverse some mistakes and retake our country from the present predicament. Of course we can learn from the past and adopt some best practices of the past that are relevant in the present and the future. 

I also take cognizance of the fact that new technology is fast developing at a rapid pace, which we in Sri Lanka are both slow to assimilate (as in understand and practice) and vary of adopting due to some of the views expressed in the document referred to. 

I also believe that our approach to the environment must be holistic, practical and ingrained in our psyche, not limited to mere laws and policies and the different routes all lead to the one goal.

The goal being that we must return to being a Country where all who dwell in it must be entitled as of right, to drink clean water, eat healthy food, and breathe pure air, as that is all that one needs in Sri Lanka to survive and prosper, and thrive as a culture, civilization and custodians of our paradise for all time. I am sure this is the same goal of CENS, but I strongly believe they have lost the plot, being too politically mired in dogma to see the wood from the trees.

In order to appreciate the angle and tack I am taking towards this issue, one must have some idea of who I am and why I have come to these conclusions, and thereby appreciate why I say what I say as well as one molded out of 60 years of observant living all over the world, who has traveled much, and have been in various careers throughout my life, including 8 complete years in full time agriculture.

I was possibly the only Sri Lankan who engaged in Wet and Dry Zone farming, personally grew over 75 different items of food and personally delivered (transporting) them to my customers in Colombo, and billing and collecting receipts from households to survive the tough 22 hour days that resulted. I have faced the very threats that farmers face, both from some of the marketing practices of Multinationals, and the death threats of fellow neighboring farmers who do not like to see one being successful due to envy at others success and to me ALL factors are important in this argument if we are to change our behavior. 

Finally I am a victim of reckless abandon of our Politicians having suffered life threatening injury due to reckless speeding accident in Minneriya, of a Cabinet Ministerial Convoy (Minister of Justice of all people), that forced me to abandon my livelihood of farming in 2011. 

For those interested, they can follow what I did in farming and type of life I lead in that 8 year period in detail, on www.rajaratarala.blogspot.com and www.villagerinsrilanka.blogspot.com Further, those who wish to understand my philosophy that leads me to my conclusions, can read the thousands of articles I have blogged on www.kalpanakaranna.blogspot.com that have been done for the simple purpose of improving the quality of life of those who live in Sri Lanka. 

The conclusions that one can reach from this is that it is an attitudinal change that is required as a Country, NOT political and that can only be inculcated into the pre-school mind in order to be of value in the long term and serve the final objectives that we are all pursuing.

The past 13 years in Sri Lanka, has been one of disciplined, hard-work and much personal sacrifice to achieve and illustrate through experience, without for a moment having the helping hand of any patron. So I can honestly say that my thoughts and ideas have developed ONLY from experience and the wider knowledge I have gained therein from research on relevant avenues.

There are few environmentalists in Sri Lanka who speak from the heart, as they are beholden to some organization to toe some line, which would assure them of a livelihood. I have not been so privileged and so am able to speak my mind freely and without prejudice. Therefore rightly or wrongly they are MINE alone.

Below is the letter to which I am replying above, in case one wished to see the appeal, which aroused my wish to reply to.

The blame for the World Bank and IMF for today's problems is facetious to say the least and I knew Gamani Corea, and know the frustration then he had on trying to implement a hair brained scheme of commodity price stabilization, put the fundamentals of supply and demand completely out of whack, and had NO chance of survival in the first place. SO blaming his failure on them was a bit rich, but manna for the developing world to find a culprit, without looking inwards at their own rigid agricultural practices.

mßir yd fidndoyñ wOHhk uOHia:dkh

Center for environmental and Nature studies-(CENS),Sri Lanka.

fkd(1149" fldáfá mdr" rdc.sßh

No:1149. Old kotte road,Rajagiriya

Email- cens2020@gmail.com.

Web-www.cens.lk

2017.08.22

හරිත දේශපාලනය මීළග දෙවසර තුල විකිණිය හැකිය

ප්‍රවෙිසමි වන්න

හරිත දේශපාලනය යනු ස්වාභාවිත සම්පත් සීමිත පන්තියකගේ අපරිමිත උවමනාව වෙනුවෙන් විනාශකාරී ලෙස සූරා ගැනීම වෙනුවට, අපි හැම ජීවත් වන මහ පොලවේ, හැම ජීවියෙකුගේම පැවත්ම තහවුරු කරමින්, දිගු කාලීනව යොදා ගැනීම වෙනුවෙන් පවත්වා ගන්නා දේශපාලන ක්‍රමයයි. එය තහවුරු කිරිමට අවශ්‍යය දේශපාලන න්‍යයන්, නීති සහ ක්‍රමවේදයන් අනුව රටක් පාලනය කිරිමයි. මෙහි මූලිකන්‍යාය වන්නේ ස්වාභාවික සම්පවල හිමිකාරීත්වය එක් සත්ත්ව වර්ගයටක හෝ එක් මිනිස් සමාජ පන්තියකට හෝ සිමිත පුද්ගලයන් පිරිසකට නොව මහපොළව මත් ජිවත්වන හැම ජීවියෙකටම තම ජීවිත පැවැත්ම වෙන්වෙන් ස්වාභාවික සම්පත් ලබා ගැනීමේ අයිතිය ඇත යන්න පිළිගැනිමයි. නමුත් අද දවස වන විට බොහෝ පරිසරවාදීන් පවතින ධනපති ක්‍රමයට සිය සහයෝගය දක්වනවා පමණක් නොව ,මීළග මැතිවරණයට හරිත ව්‍යාපාරයන් නිර්මාණය කරමින් නැවතත් සොබාදහම වනසන ලිබරල් දේශපාලණය ස්තාපිත කිරීමට උත්සහ දරමින් සිටී’.

නමුත් හරිත දේශපාලනය කියා සිටින්නේ මහපොළවේ සම්පත් හැම දෙනාටම අයත් වන බවත් ඒවා තම පැවැත්ම වෙනුවෙන් භූක්ති විඳීමේ නිදහස සහ අයිතිය හැම ජිවියාටම ස්වාභාවිකවම ලැබෙන බවත් පාලකයෙකුගේ කාර්යය තම හිතු මතයට නොව හැම ජීවියාගේම එම අයිතින් සුරැකෙන ලෙස සම්පත් බෙදියාම පාලනය කිරීම බවයි. එය අපේ සමාජයන් පරිසරය සහ ස්වාභාවික සමප්ත භාවිතාව ගැන පැවති නිවැරදි දැක්ම පෙන්වා දෙයි. මේ අනුව හරිත දේශපාලන සංකල්පය බෞද්ධ දර්ශයේ පදනමක් වන අතර එංගල්ස් වැනි විද්වතුන්ගෙන් එය වඩා පෝෂණය වී ඇති බව පෙනි යයි.

මෙම න්‍යාය මෑත යුගයේ මුල්වරට ජාත්‍යාන්තරව පැහැදිළි කරනු ලැබුබේ ඩැනියුබ් ගංග`ාවේ ජලය බෙදා ගැනීම පිළිබඳව වූ ගබ්සිකොවෝ - නගිමරෝස් ව්‍යාපෘතියට එරෙහිව ජාත්‍යාන්තර අධිකරණයේ හංගේරියාව සහ ස්ලොවැකියාව අතර පැවති නඩුවෙදී එම අධිකරයේ උප සභාපති ආචාර්ය ක්‍රිස්ටෝපර් ග්‍රෙගරි වීරමන්ත්‍රී විසින් වෙනමම ලබා දුන් තීන්දුව මගින්ය.

 ඉන්පසු එම තීන්දු ගුරුකර ගනිමින් තීරණය කළ එප්පාවල පොස්පේට් නිධිය පිළිබඳ නඩුවේදී මෙම නා්‍යාය නැවත් වරක් පිළිගත් අතර අද එය ජාත්‍යාන්තර නීතියේ මූලධර්මයක් ලෙසත් ජාත්‍යාන්තර නීතිය වෙත ගිය ලාංකිය නීති උරුමයක් ලෙසත් පිළිගැනීමට ලක්ව ඇත. ස්වාභාවික සම්පත් සඳහා ජීවියෙකුට ඇති අයිතිය හැම ජීවියෙකුට ස්වාභාවික සම්පත් අවශ්‍යය වන්නේ තමන්ගේ ජීවිතයේ පැවැත්ම වෙනුවෙන්ය. හැම ජීවියෙකුගේම පැවැත්ම අවශ්‍ය වන්නේ, මහපොළවේ ජීවය විවිධ ජීවීන්ගේ, විවිධ වූ ක්‍රියාකාරීත්වයන් මත බැඳී පවතින නිසාය. එනම් ජෛවිවිධත්වය නිසාය. ජෛවිවිධත්ව සංරක්ෂණයේ මූල්ක අවශ්‍යතාව වන්නේ එහි පැවිතම මහපොළව මත ජීවිය රෑඳී තිබෙන නිසාය. අනෙක් අතින් තවත් පැහැදිලි කළහොත් ජෛවිවිධත්වය හෙවත් හැහ ජීවිකෙුගේම පැවැත්ම අනු අපි හැමගේ පැවැත්ම සුරැකීමයි. මෙහිදී ආර්ථික සංවර්ධනයේ අවශ්‍යතාව ලෙස සලකනු ලබන්නේ, හැමගේ හරිත දේශ්ශපාලනය මූලික අවශ්‍යතාවන්, පවතින සම්පත් අනුව සපුරාළිම මිස, සීමිත පිරිසක්ගේ අසීමිත අවශ්‍යතාවන් සපුරාලීම නොවේ, එහි මූලික න්‍යාය වන්නේ, මහපොළවේ ඇති ස්වාභාවික සම්පත් සැමට අයිති දෙයක් බවත් එයට එක් හිමිකරුවෙකු නොමැති බවත්ය. ඒනිසා තම ජීවන පැවත්ම වෙනුවෙන් ස්වාභාවික සම්පත් ලබා ගැනීමේ අයිතිය හැමටම ඇති බවත්ය.

 හරිත දේශපාලනයේ  දී ආර්ථිකය ගොඩනගන ආකාරය සහ ඊට නායකත්වය සැපයීම එම සමාජයේ රාජ්‍ය නායකයාගේ කාර්යය භාරයයි. එම රටේ දේශපාලන ස්වභාවය තීරණය කරන්නේ ඔහු රටේ ආර්ථිකය නැංවීමට යොදා ගන්නා උපක්‍රම අනුවයි.

ශ්‍රී ලංකාව ස්වාභාවිත සම්පත් අතින් විශාල වශයෙන් පොහාසත් රටකි. ඒනිසා අප දන්නා ඉතිහාසයේ සිට අපේ රටේ රජවරු මෙරට ගොඩ නැංවූයේ දේශීය සම්පත් යොදා ගනිමින්ය. එහිදී ප්‍රමුඛ වූයේ කෘෂි නිෂ්පාදන, මුතු වැනි වෙළඳ භාණ්ඩය.

ශ්‍රී ලංකාව අතීයේදී හැඳින්වූයේ පෙරදිග ධ්‍යනාගාරය ලෙසය. කුළුබඩු අරාබි වෙළෙන්ඳන් විසින් මෙරටින් අපරදිගට ගෙන යනු ලැබූ ප්‍රධාන වෙළඳ ද්‍රව්‍යයකි. මේ හේතුව නිසා අපේ රටේ ආර්ථික නැංවීමට වෙනත් රටවල්වලින් සම්පත් කොල්ලා කෑමට අවශ්‍ය නොවුණි. අපි නිරන්තරයෙන්ම, අවසන් වීමකින් තොරව සම්පත් ගොඩනැංවමින් සිටි රටකි. ඒනිසා අපි ආක්‍රමණික ජාතියක් නොවූයෙමු. ඒවෙනුවට අපට සිදුවූයේ ආක්‍රමණිකයන්ගෙන් බේරී සිටිමටය. අපේ ආර්ථිකයේ පදනම වූයේ ගොවිතැනයි. අපේ රජුගේ ආර්ථික සංවර්ධනය සඳහා වගකීම වූයේ යුද්ධ කිරීම නොව, ගොවිතැන නගා සිටූවීමට අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් සකස් කර දීමයි. ඒ නිසා රජ වන තැනැත්තා අනිවාර්යෙන්ම ගොවිතැන පිළිබඳ මනා වබෝධයෙන් යුතු අයෙකු විය යුතුය.මඩ සොදා ගත් කළ ගොවියා රජ කමට සුදුසුය” යන කියමනේ අර්ථය එයයි. කෘෂි ආර්ථිකය මත පදනම්වූ දියුණු ආර්ථිකයක් පැවති නිසා ආර්ථික අතින් දියුණු සමාජයකට හිමි තාක්ෂණික දියණුව මෙන්ම දියුණු කලා ශිල්ප වලින් සමන්විත සංස්කෘතියක් අපේ රටේ පැවතුණි.

නිවර්තන කලාපයට අයත් රටවලට වසර පුරාම හිරුඑලිය, ජලය තිබෙන නිසා වසර පුරාම ශාකවලට ආහාර නිපදවීමට හැකිය. ඒ නිසාම ඒ රටවල ආහාර සුරක්ෂිතතාව සහ ස්වාධීනත්වය ස්වභාවයෙන්ම විසඳී පැවතුණි. නමුත් වසර පුරා හිරු එලිය හෝ ජලය නැති රටවල තත්වය මෙයට වෙනස්ය. ලොව පැරණිම සහ දියුණු ශීෂ්ඨාචාර, නිවර්තන කලපයට අයත් ආසියනු, අප්‍රිකානු සහ ලතින් ඇමරිකානු රටවල පැවතුනු අතර ඒ රටවල දියුණු ආර්ථිකයක් සහ සංස්කෘතියක් ගොඩනැංවුනේ මේ ස්වාභාවික තත්වය නිසාය. එසේම වසරේ අඩකට ආසන්න කාලයත් ආහාර වවා ගත නොහැකි ශිත සමයක් සහිත යුරෝපීය රටවල සමාජයන් සාහිත්‍යයෙන්,කලාවන්ගෙන් මෙන් තාක්ෂණයෙන් සහ සංස්කෘතියෙන්ද එම යුගයේ දී ඉතා පහල මට්ටමක පැවතුනේද මේ හේතුවෙන්ය. මේ යුරෝපිය රටවල සමාජ දියුණුව ආරම්භ වූයේ මුහුද මංකොල්ලාකරුවන් ලෙස අපේ රටවල් කොල්ලා කා ගෙන ඒ ධනය තම රටවලට ගෙන ගොස් ආර්ථික දියුණුකර ගැනිමෙන් පසුවය.

හරිත දේශපාලනයේ ස්වභාවය

ඕනැම රටක හෝ සමාජයක දේශපාලන ස්වභාවයට පදනම් වන්නේ එහි පවතින ආර්ථිකයේ ස්වභාවයයි. ආර්ථිකයේ ස්වභාවය පවතින්නේ සම්පත්වල ප්‍රමාණය සහ ස්වභාවය මතයි. සම්පත් හිඟ සමාජයකට ආර්ථික අතින් වර්ධනය වීමට හැකි වන්නේ අනෙක් රටක හෝ ප්‍රදේශයක පවතින සම්පත් මංකොල්ලා කෑම මගින්ය. නැතහොත් සම්පත් අතින් පොහොසත් රටවල තිබෙන දේ මිලදි ගෙන, එම සම්පත් අඩු රටවලට විකිණීමේ වෙළඳ කාර්යය මගින් මුදල් උපවා ගැනිමමෙන් ආරබි ජාතිකයන් විසින් කරනු ලැබුවේ ඒ කාර්යයි. මේ අනුව සම්පත් රහිත සමාජයකට සම්පත් කොල්ලා කෑමට නම්, එහි දේශපාන ස්වභාවයේ සහ නායකත්වයේ හැකියාව විය යුත්තේ මංකොල්ලා කෑමේ දක්ෂතාවයයි. ඒ නිසා ඒ රටවල නායකත්වයට සුදුසු වන්නේ කොල්ලා leමේ දක්ෂතාවන්ගෙන් පිරි මංකොල්ලාකරුවෙකුටය. රොබින්හුඞ් ටෙලිනාට්‍යය බලන විට පැහැදිලිව පෙනී යන්නේ, එම යුගයේ එංගලන්තය පාලනය කළ රජු සිය පාලනය ගෙනගියේ රටවැසියාගේ අස්වැන්න සහ ඉපයීම් බදු ලෙස මංකොල්ල කෑම මත මිස, සමාජ සුබසාධනයක් මත හෝ සමාජ වගකිමක් අනුව පවත්වා ගෙන නොගිය බවයි. ඒ අනුව එම යුගයේදි එංගලන්තයේ පැවතුනේ චෞර රාජ්‍යය පාලනයකි. ඒ අනුව ඒ සමාජයේ පවතින ස්වභාවය සහ නීතිය මංකොල්ලා කෑම වෙනුවෙන් සහ මංකොල්ලා කන දේවල් නීත්‍යානු කූබව පිළිගන්නා නීතියක් සහිත දේශපාලනයකි. මේ සමාජවල පැවති ආගම් පවා මංකොල්ලා කෑම පිළිගන්නා, එම ක්‍රියාව සාධාරණීකරනය කරන සහ එය දෙවියන්ගෙ කැමැත්ත ලෙස ප්‍රකාශ කරන ඒවාය.

ආචාර්ය වන්දනා ශිවා විසින් ක්‍රිස්ටෝපර් කොලම්බස් ගේ පුනර්ගමනය” නැමති ප්‍රකට ලිපියෙන් මේ තත්වය පැහැදිලි කර තිබූ ආකාරය පෙන්වා දීමට මෙම කොටස උපුටා දැක්වීම වඩා සුදුසුය. 1492 අප්‍රේල් මස17 වන දිනය යටත්විජිතකරන ඉතිහාසයේ සුවිශේෂි දිනයකි. ඊට හේතුව ඉසබෙලා රැජිණ සහ ෆර්ඩිනන්ඞ්ස් රජු විසින් ක්‍රිස්ටෝපර් කොලම්බස් වෙත වෙනත් රටවල් සම්පත් සොයා යාමට සහ ඒවා අත්පත් කර ගැනfී ම්” :Discover and con Quest වරපස්‍ර ාදය ලබා දිම නසි ය .ඉන ් වසරකට පසු 1493 මැයි මස 4වන දින 6 වැනි ඇලෙක්සැන්ඩර් පාප්වරයා විසින් ප්‍රකාශයට පත් කළ  පාප්ගේ ප්‍රකාශනය” Bull of Donation යටත්විජිතකරනය පිළිබඳ ඊළග වැදගත් සංසිද්ධියයි. ඊට හේතු එම ප්‍රකාශනය මගින් එතෙක් ජනයා පදිංචිව නොසිටි හෝ 1492 නත්තල් දින දක්වා ක්‍රිස්තියානි රජෙකුට හෝ කුමරෙකුට යටත්ව නොමැති, ඇරෝස් සිට ඉන්දියාව දක්වා, බටහිරට සහ දකුණට සැතපුම් 300ක් දුරට වූ ,මෙතෙක් සොයා ගෙන තිබූ සහ සොයා නොගත් සියලුම දූපත් සහ දැවැන්ත භූමි, කතෝලික රාජාණ්ඩුවෙහි එනම් කැස්ටිලයේ ඉසබෙල් රැජිනට සහ ආර්ගෝන් හි ෆර්ඩිනන්ඞ්ස් රජුට අයත් බව ප්‍රකාශ කිරිම නිසයි. මේ ක්‍රියාවලිය පිළිබඳව ලියමින් වොල්ටර් උල්ලමන් විසින් සිය මධ්‍යකාලීන පාප්වාදයෙහි මෙසේ දක්වා ඇත. දෙවියන්ගේ ජයග්‍රහකයා victior of god වූ පාප් සිතා සිටියේ මහ පොළව යනු සිය කැමැත්තට අනුව, මුණිවරයන්ගේ එකඟත්වය මත, ඕනෑම දෙයක් කිරීම සඳහා ඔහුට නියෝග කළ හැකි ඔහුගේ බූදලයක් ලෙසටය. මහ පොළවේ සම්පත් මංකොල්ලා කෑමේ ක්‍රියාව යුරෝපීය රාජාණ්ඩුව විසින් සන්නස් සහ බලපත්‍ර මගින් ‘දෙවියන්ගේ කැමැත්තක්’ බවට පරිවර්ථනය කරනු ලැබුවේ මේ ආකාරයටය. ඇත්තෙන්ම පාප් විසින් යුරෝපීය රජාණ්ඩුවට ලබාදුන් එම තෑග්ගට ඒ වනතෙක් නිදහස්ව ජාතීන්ව සිට යටත්විජිත බවට පත් වූ රටවල ජනතාව අයත් නොවන බව අපි කවුරුත් පැහැදිලිවම දනිමු. ඊට හේතුව එම රටවල් පාප්ගේ බලයට යටත්ව සිටියේ නැති නිසාය. නමුත් කතෝලික පල්ලියේ ආගම්වාදී තින්දුව අනුව, එතැන් සිට ඔවුන්ට යටත් වූ රටවල සියලූ ජාතීහූ යුරෝපීයානු ක්‍රිස්තියානි රාජාණ්ඩුවේ පාලනයට යටත් වූහ.

එතැන ් සටි මේ මංකොලල් ාකරුවනට් “හමවු න හැම දෙයකම් ඔවනු fග දෙප් ලක් බවට” පත් වූ අතර වෙනත් ආගමක් ඇදැහූ හැම දෙනාම ඔවුන්ගේ ආගමට” යටත් කරවීය. පාප්ගේ ප්‍රකාශය මගින් සිදු කලේ කොල්ම්බස්ට සන්සක් මගින් ලබා දුන් අධිකාරිය සහ බලපත්‍රයට තවදුරටත් නෛතික සහ සදාචාරාත්මක පදනමක් සකස් කිරීමය. එමගින් යුරෝපිය නොවන ජනතාව යටත් කර ගැනීමට සහ ඔවුන්ව සූරා කෑමට නෛතික සහ සදාචාරත්මක පසුබිමක් සකස් කර දිමයි. මෙහි වර්ථමාන ප්‍රතිඵලය වූයේ එවකට මිලියන 72 ක් පමණ වූ සව f ද ් ශ ී ය ඇමරිකානු ජනතාව සියවස් කීපයක් තුළදී මිලියන 4ක් දක්වා විනාශ කර දැමීමයි.

මෙම තත්වය  පවත්නා දේශපාලන ක්‍රමයට  බොහෝ සමානය ආගම සැම විටම රාජ්‍ය නායකයාට යටත්ය ආගමබොහෝ දුරකට අදාල සමාජයේ නීතියට පදනම් වන බව අපි දනිමු. ඒ අනුව මංකොල්ලාකාරී සමාජයේ නීතියද මංකොල් කෑම සාධාරණීකරනය කිරීම වෙනුවෙන් සැකසෙන්නේය  උදාහරණයකට අප රටෙි පරිසර නිතිය පෙන්වාදිය හැකිය’

අනෙක් අතින් සිය සම්පත් මත ආර්ථිකය පවත්වා ගන්නා රාජ්‍යයක දේශපාලනය සම්පත් සුරැකිම මත පදනම් වේ. මේ සඳහා තමන්ගේ ස්වාභාවික සම්පත් මත ආර්ථිකය ගොඩනංවා ගෙන පැවත්වාගත් රාජ්‍යක් වන අතීත ලංකාව නිදසුනක් ලෙස ගනිමු. අතීත ලංකාවේ ආර්ථිකයේ පදනම වූයේ ගොවිතැනයි. ඒනිසා රජුගේ වගකීම සහ කාර්ය වන්නේ ගොවිතැන ආරක්ෂා කිරිම සහ සංවර්ධනය කිරිමයි. ඒ සඳහා අවශය පහසුකම් සැපයිමයි. දේශපාලනය ගොවිතැන වෙනුවෙන් පවතින් නිසා එහි නීති සියල්ල ගොවිතැන ආරක්ෂා කිරිම පිණිසම පැවතුනි. මෙරට ගොවි තැන සම්පුර්ණයෙන්ම පරිසර සම්පත් සහ සොබාදහමේ ක්‍රියාවලිය සමග බැඳී තිබෙන නිසා, ගොවි ආර්ථිකය ආරක්ෂා කර ගැනීමට නම්, පරිසරය සහ සොබාදහමේ ක්‍රියාදාමය ආරක්ෂා කර ගත යුතුය. ඒ සඳහා දේශපානයේ ප්‍රධානම කර්යය වන්නේ පරිසරය සහ සොබාදහමේ ක්‍රියාකාරීත්වය රැක ගැනීමයි. ඒනිසා දේශපානය විසින් නිතිය මෙහෙයවනු ලබන්නේ සහ නීතියේ පදනම් වන්නේද පරිසරය ආරක්ෂා කර ගැනිමයි. ලංකාවේ පැරණි රාජ්‍ය ක්‍රමය හරිත දේශපාලන ක්‍රමයක් ලෙස පැවතු බව පෙන්වා දෙන්නේ මේ පදනම අනුවය. එනම් රටේ ආර්ථිකයේ පදනම වූ ගොවිතැන, පරිසර සම්පත් සහ ක්‍රියාදාම මත යැපිම සහ පරිසර සම්පත රැක ගැනමෙන් තොරව ගොවි ආර්ථික පවත්වා ගත නොහැකි නිසා මෙරට ඉපැරණි දේශපාලනය සම්පත් භාවිතාව දිගු කාලීනව පවත්වා ගෙන යාම මත සැකසි තිබුනි. ඒ නිසා සම්පත් භාවිතාව සූරා ගැනීමකින් තොරව, දිගු කාලීනව භාවිතා කිරිම රාජ්‍ය නීතියේ මූලධර්මය විය. ගොවි තැන සඳහා පරිසරය වෙනස් කිරිම ‘පරිසරයට දරාගත හැකි ලෙස’ පවත්වා ගත යුතුය යන්න එහි තවත් මුල ධර්මයක් විය. ඒනිසා හැම සංවර්ධන කාර්යයක්ම පරිසරයේ පැවැත්ම තවුරු කරන දෙයක් මිස, ඊට හානි කරන දෙයක් නොවුනි.

මෙහි අවසන් ප්‍රථිඵලය වූ වසර2500 කට අධික කාලයක් පුරා ලංකාව ඉන්දියාව වැනි රටවලට, ගොවිතැන මත පදනම් වූ තම ආර්ථිකය මගින් ඉතා දියුණු සහ ස්ථාවර සමාජ සංවර්ධනයක් පවත්වා ගෙන යාමට හැකි විය. ඒ අනුව ඒ රටවල හරිත දේශපාල ක්‍රමය දිගු කාලීන් සංවර්ධනයකට පදනම් විය.

ස්වාභාවික සම්පත් කෑදර ලෙස සුරා ගැනීමේන් සීග්‍ර දියුණුවක් ලබා ගත හැකි බව බටහිර රටවල් කෙටි කාලයක් තුළ අනුන්ගේ සම්පත් මත ලැබූ ආර්ථික දියණුව ලෙස බැලීමෙදී අවිවාදිතව පිළිගත හැකිය. අනෙක් අතට පරිසරය වැනසිම තුළ සහ සම්පත් සුරා ගැනිම තුළ එම පැවැත්ම වසර 250ක්වත් පවත්වා ගෙන යාමට නොහැකි විය. ඒනිසා අද අපට වඩා හරිත දේශපාලනයක අවශ්‍යතාවය ගැන ලෝකයට පවසන්නේ බටහිර ධනේෂ්වර ලෝකයයි. ඇත්තෙන්ම අද අපි හරිත දේශපානය හෝ හරිත ආර්ථිකය බටහිරින් ඉගෙන ගැනීම වෙනුවට කළ යුත්තේ බටහිර කොල්ලාකරුවන්ගේ යටත්විජිත බවට අපේ රටවල් පත් වීමට පෙර වසර දහස් ගණනක් පුරා පැවති කාලය විසින් සහතික කළ හරිත දේශපාලන නා්‍යායන් භවිතාවට ගැනිමයි. ඒ සඳහා බටහිර රටවල් විසින් මූලිකවට තේරුම් ගත යුතු සහ ක්‍රියාවට නැංවිය යුතු හරිත දේශපාලනය වන්නේ මිහිඳු හිමියන් පැවසූ ලෙස රාජු හෝ දේශපාලඥයන් යනු මේ බිමේ හිමිකරුවන් නොව පාලකයන් පමණි” යන්න තේරුම් ගැනිමයි. ඒ අනුව ස්වාභාවික සම්පත් සඳහා මිනිසා හෝ මිනිස් කොටසක් වෙනුවෙන් නොව, හැම ජීවියාගේම අයිතිය සුරැකෙන ලෙස අපි සම්පත් භාවිතා කළ යුතුවෙමු.

ඒ සඳහා හරිත රාජ්‍යයක නීති සකස් විය යුතුය. එවිට ආර්ථිකය සීමිත පිරිසකගේ අසිමිත උවමනාවන් වෙනුවෙන් හෝ ආශාවන් වෙනුවන් නොව, හැමගේ අමූලික අවශ්‍යතාවන් වෙනුවෙන් සැකසිය යුතුය. එමෙන්ම රටක ගොඩනැංවිය යුතු වන්නේ පිම්බුණු ආර්ථිකයන් නොව, ස්ථාවර ආර්ථිකයකි. ඒ අනුව දේශපාලනයද ස්ථාවර එක්ක වනු ඇත.

එවිට ජන ජීවිතයද ස්ථාවර සහ පිරිපුන් එකක් ලෙස හැම දෙනාටම භුක්ති විඳීමේ අවස්ථාව ලැබෙනු ඇත. නමුත් අද අපේ තුන්වන ලෝකයේ රටවලට මේ තත්වය කරා යාමට නොහැකි වී තිබෙන ප්‍රධනම හේතුව අපේ ආර්ථිකය ගොඩනැංවිය යුතු ආකාරය පිළිබඳව අපට උපදෙස් දෙන්නනේ සහ මග පෙන්වන්නේ දේශීය දැක්මක් ඇති බුද්ධිමතුන් හෝ රාජ්‍ය පාලකයන් නොව, ලෝක බැංකුව, ආසියානු සංවර්ධන බැංකුව, ජාත්‍යාන්තර මුල්‍ය අරමුද වැනි අපේ රටවල සම්පත් සූරාකන රාජ්‍යයන් විසින් අටවා තබා තිබෙන ආයතන විසින් වීමයි. මෙරටින් බිහි වූ ජාත්‍යාන්තර පිළිගැනීමක් ලැබූ ආර්ථික විද්‍යාඥයෙකු වන ආචාර්ය ගාමිනි කොරයා මහතා ඹභක්‍ඕෘ හෙවත් එක්සත් ජාතින්ගේ ආර්ථික සහ සංවර්ධන සම්මේලනයේ සභාපති ලෙස වසර කීපයක් කටයුතු කර ඉවත්ව යන දිනයේදි පැවැති පුවත්පත් සාකච්ඡාවකදී මාධ්‍යවේදියෙකු මෙසේ ප්‍රශ්න කලේය.ආචාර්ය කොරයා ඔබ මේ සංවිධානයේ මූලික කටයුත්ත වන්නේ ලොව දිළිඳු රටවල් දිළිඳු බව නැති කිරිමයි. නමුත් ඔබ අද ඉවත්ව යනවිට ලොව දිළිඳු රටවල දිළිඳු බව ඔබ මේ තනතුරට පත්වන විට තිබුන මට්ටමට වඩා අඩුවිම වෙනුවට සිදුව ඇත්තේ තවත් වැඩි වීමයි. මේ තත්වයට UNCTAD හි සභාපති වරයා ලෙස ඔබ වගකිවයුතු නේද@ ඊට ආචාර්ය කොරයා මෙසේ පිළිතුරු දුන්නේය. මේ තත්වයට හේතුව සියලුම තුන්වන ලෝකයේ රටවල ආර්ථිකය මෙහෙයෙවන එකම මුදල් ඇමතිවරයා වන ලෝක බැංකුව සහ ජාත්‍යාන්තර මුල්‍ය අරමුදල වීමයි .

1947 පසුව මෙරට සමිපත් සූරාකෑම වෙනුවෙන් මාරුවෙන් මාරුවට ධනපතී ආණුඩු පත්කරන ලද්දේ මහජනතාවයි .දැනටමත් ඔහුන්ගේ පිහිටෙන් රට ලෝක බැංකුවෙි සිට චීනය දක්වා විවධ කඩ කාරයන්ට විකූණා දමා ඇත. අපට වෙනස් පාලකයන් මෙන්ම වෙනස් පුරවැසියන්ද රටට අවශ්‍යව ඇත. 2020 මැතිවරණයට නැවතත් හරිත මුහුණුවරකින්  ජනතාවගේ කැමැත්ත ඩැහැ ගැනීමට ධනපති දේශපාන පක්ෂ මෙිවන විට හර්ත ව්‍යාපාර අටවාගනිමින් ඇත. නමුත් ඒවා සැකසේනනේ ධනපති ක්‍රමයම නැවත කරලීයට ගෙන ඒමටත් මහපොළවෙි අන්තීම සාරය උරාගැනීමටත්ය. අප ප්‍රවෙිශමි විය යුත්තේ හරිත දේශපාලණය සංකල්පීය හා ප්‍රයේගික වශයෙන් අර්ථවත් කිරීමටය. ලිබරල් ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති මුල් කරගත් දේශපාලණ පක්ෂ හා සංවිධාන වලට හරිත දේශපාලන ගමණක් යා නොහැකිය එම නිසා ඔබෙි සොබාදහමට ඇති කැමැත්ත නැවත වරක් පරිසරය නසන ධනපති ක්‍රමයට සුරා කෑමට ඉඩ නොදෙන්න  ( සංවාදයට වීවෘතයි )

රවීන්Ü කාරියවසම්